เมื่อดึกมากแล้ว พวกเราก็ขอตัวไปนอน แต่คืนนั้นอากาศร้อนอบอ้าวมาก น้องชายกับลูกน้า ก็หนีไปนอนที่ศาลาที่ปลายสะพานกลางทะเล (ที่หมู่บ้านจะมีสะพานไม้ยาวประมาณ 50 เมตร ยื่นออกไปในทะเล และจะมีศาลาที่ปลายสะพาน) ข้าพเจ้าทนนอนร้อนอยู่บนบ้านไม่ไหวก็หอบเต็นท์เดินไปที่ศาลากลางทะเล ขณะเดินไปก็ได้พบกับชาวบ้านท่านหนึ่งบอกกับข้าพเจ้าว่า ที่ศาลานั้น คนในหมู่บ้านไม่กล้าไปนอนกัน เพราะเคยไปนอนแล้วพบกับเหตุการณ์แปลกๆ คือมีแสงสว่างพุ่งมาจากทะเลใต้ศาลา จนทุกคนที่ไปนอนต้องเพ่นกลับไปนอนที่บ้านกันหมด ข้าพเจ้ากลัวเสียฟอร์มที่หอบเต็นท์จะไปนอน จะหอบเต็นท์กลับก็กะไรอยู่ จึงตัดสินใจฝ่าความมืดเดินไปตามสะพาน เพื่อกลางเต็นท์นอน แต่ก็ไม่มีที่ที่จะให้กลางเต็นท์ในศาลา เพราะสองคนนั้นมากางเต็นท์นอนหลับไปแล้ว ได้ยินเสียงกรนนอนหลับกันสบาย ข้าพเจ้าจึงต้องกางเต็นท์นอนบนสะพานทางเดินนอกศาลาเพียงคนเดียว คืนนั้นเป็นคืนเดือนมืด มีเพียงแสงจากดวงดาว มองเข้าไปที่หมู่บ้านทุกบ้านก็ดับไฟจากตะเกียงกันหมดทุกหลังแล้ว ข้าพเจ้านอนไม่หลับเพราะปวดปัสสาวะ จึงตัดสินใจออกจากเต็นท์ และเดินลงบันไดท่าน้ำของศาลาลงไปในทะเลอันมืดมิด พร้อมไฟฉายดวงน้อย เพื่อลงไปปัสสาวะซึ่งระดับน้ำจะอยู่ต่ำกว่าสะพานประมาณ 2-3 เมตร เมื่อไต่บันไดลงไปถึงน้ำทะเลที่มีคลื่นเล็กน้อย ไฟฉายเจ้ากรรมดันดับ ทั้งขยับทั้งเขย่าอย่างไรก็ไม่ติด ทำให้ข้าพเจ้าขนหัวลุก เพราะในใจเริ่มคิดฟุ้งซ่านว่า ถ้ามีผีน้ำมาดึงขาข้าพเจ้าลงทะเลไป ก็คงไม่มีใครมาช่วยเพราะสองคนนั้นนอนหลับในศาลา ส่วนชาวบ้านก็นอนกันหมดแล้ว ข้าพเจ้ายืนแช่อยู่ในน้ำ แล้วปล่อยปัสสาวะด้วยจิตใจที่ตื่นกลัวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อผ่านพ้นช่วงวิกฤตินั้นไปได้ข้าพเจ้ารีบไต่บันไดขึ้นไปบนสะพานอย่างรวดเร็ว แล้วรีบมุดเข้าไปนอนในเต็นท์อย่างปลอดภัย ข้าพเจ้าหลับไปได้สักพักก็ต้องตกใจตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อรู้สึกตัวว่ามีใครกำลังเขย่าเต็นท์ของข้าพเจ้า ความรู้สึกขณะนั้นก็คือ ถ้าข้าพเจ้าลืมตาจะต้องพบกับผีแน่เลย และแล้วข้าพเจ้าก็คิดว่าเป็นอย่างไรก็เป็นกันจึงตัดสินใจลืมตาดู เห็นแต่ท้องฟ้าที่มืดมิด และได้ยินเสียงแมวกำลังใช้อุ้งเล็บของมันกำลังตะกุยข่วนเต็นท์ ตรงปลายเท้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าผงกหัวขึ้นมาดู เมื่อรู้ว่าเป็นแมวก็โล่งอก จึงได้นอนหลับต่อ จนกระทั่งรุ่งเช้า ได้ไปเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ชาวบ้านฟัง ชาวบ้านอธิบายให้ฟังว่าแมวในหมู่บ้านไม่มีตัวไหนกล้าเดินไปบนสะพานหรอก เพราะการสร้างสะพานได้วางไม้พาดตามขวางเหมือนกับหมอนรองรางรถไฟ จะมีช่องว่างห่างเป็นระยะๆ แมวมันเดินไม่ถนัดเหมือนเดินตามยาวของไม้ และอีกอย่างหนึ่ง เมื่อมันเดินบนสะพานจะเห็นน้ำทะเลที่อยู่ด้านล่าง จึงไม่กล้าเดิน ชาวบ้านเคยจับแมวไปปล่อยบนสะพานมันจะรีบวิ่งกลับบ้านกันทุกตัวข้าพเจ้าได้ยินดังนั้นก็ได้แต่อึ้ง และคิดในใจว่า แล้วแมวตัวที่เดินไปตะกุยเต็นท์ของข้าพเจ้าเมื่อคืนนี้ เป็น “แมวผี” หรือ ?
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น